Potencjał imbiru i jego aktywnych składników w leczeniu padaczki i choroby Alzheimera

Abstrakt

Imbir lekarski (Zingiber officinale Roscoe) jest rośliną wieloletnią, znaną przede wszystkim ze swoich walorów smakowo-zapachowych, a także właściwości przeciwbakteryjnych i przeciwwymiotnych. Badania naukowe wykazały jednak szereg innych efektów leczniczych i prozdrowotnych imbiru oraz zawartych w nim związków, które wynikają często z działania antyoksydacyjnego i przeciwzapalnego. Wśród udowodnionych naukowo działań znajduje się również oddziaływanie na funkcje centralnego układu nerwowego, co skłania naukowców do poszukiwania możliwości zastosowania kłącza w terapii chorób neurologicznych i psychiatrycznych. Badania przedkliniczne przeprowadzone z wykorzystaniem modeli zwierzęcych wykazały, że imbir ma działanie prokognitywne oraz przeciwdrgawkowe. Wśród substancji aktywnych zawartych w imbirze największe znaczenie mają związki fenolowe, tj. gingerole, szogaole i paradole. Zanim jednak wyniki badań eksperymentalnych będą mogły być wykorzystane w praktyce klinicznej, konieczne jest szczegółowe poznanie mechanizmów działania związków zawartych w ekstraktach z imbiru oraz bezpieczeństwa ich stosowania.