Schizofrenia a działanie psychodelików

Abstrakt

Schizofrenia jest chorobą neurorozwojową o podłożu genetycznym, ale pojawienie się objawów związane jest też z działaniem czynników środowiskowych. Bardzo często czynniki ryzyka wywołujące chorobę występują w okresie prenatalnym czy podczas dojrzewania w okresie adolescencji. Pierwsze objawy schizofrenii pojawiają się u młodych dorosłych, wcześniej u mężczyzn niż u kobiet. Uważa się, że u podłoża powstawania symptomów negatywnych czy poznawczych tej choroby leżą zaburzenia rozwoju połączeń synaptycznych w korze mózgu w okresie adolescencji. Leki stosowane w leczeniu schizofrenii są antagonistami receptora dopaminowego D2, ale szereg z nich hamuje też aktywność receptorów serotoninowych 5-HT2A. Z kolei agonistami receptorów 5-HT2A są substancje mające działanie psychodeliczne. Należą do nich np. psylocybina i LSD. Wywołują one u zdrowych osób niektóre objawy przypominające schizofrenię. Efekt ten jest przejściowy, chociaż w niektórych przypadkach może prowadzić do
rozwoju choroby. Psychodeliki mają pozytywny wpływ na rozwój i funkcjonowanie synaps, co wydaje się interesujące w kontekście zaburzenia neuroplastyczności obserwowanego w schizofrenii. Jednak zastosowanie psychodelików w terapii schizofrenii budzi szereg kontrowersji, ale dyskutowana jest możliwość ich użycia w bardzo niskich dawkach (mikrodawkowanie) w leczeniu
niektórych symptomów schizofrenii, np. negatywnych.