NEUROBIOLOGICZNE PODSTAWY ALTRUIZMU I WSPÓŁPRACY
Jerzy Vetulani, Neurobiologiczne podstawy altruizmu, 37-46

Słowa kluczowe

neurobiologia
altruizm
emocje
przyśrodkowa kora orbitofrontalna
oksytocyna
mózg

Abstrakt

Odwzajemniany altruizm, który pojawił się w ewolucji ssaków późno i jest najsilniej rozpowszechniony u człowieka, jest odpowiedzialny za to, że człowiek jest gatunkiem współpracującym. Altruizm ten jest związany głównie z mechanizmami emocji zarządzanymi przez przyśrodkową korę orbitofrontalną, w połączeniu z układami nagrody i awersji, które zapewniają przyjemność ze współpracy i niechęć do odmawiania współpracy i cwaniactwa. Zachowania kooperatywne wzmacnia oksytocyna, która hamując aktywność jąder migdałowatych zmniejsza lęk przez zdradą i oszustwem i wzmacnia zaufanie do partnerów. Układ nagrody jest ważny również w wytworzeniu karania za zachowania egoistyczne, a boczna kora czołowa odpowiada za podporządkowanie się normom, gdy za ich przekroczenie grozi kara.

Jerzy Vetulani, Neurobiologiczne podstawy altruizmu, 37-46