Co w ptakach widzą ekotoksykolodzy? Ptaki wodne jako wskaźniki zanieczyszczenia rtęcią

Abstrakt

Rtęć (Hg) towarzyszyła ludziom od dawna w produktach codziennego użytku, a nawet w medycynie. Z biegiem czasu zaczęto jednak zauważać jej szkodliwy wpływ na zdrowie i środowisko. Dzisiaj wiadomo już, że nie jest ona lekarstwem, a wręcz przeciwnie – bardzo toksycznym pierwiastkiem, który może powodować tragiczne w skutkach zatrucia. W środowisku rtęć występuje w formie organicznej, nieorganicznej i elementarnej (metalicznej). W osadach zbiorników wodnych forma nieorganiczna ulega przekształceniu do organicznej – głównie metylortęci, która wydajnie absorbowana jest przez układ pokarmowy i ulega bioakumulacji w organizmach zwierząt. Podlega też biomagnifikacji, czyli występuje w wyższych stężeniach u organizmów z wyższych poziomów troficznych. Jedną z grup organizmów, która jest silnie narażona na rtęć, są ptaki wodne. Praca ta przestawia mechanizmy wpływające na akumulację u nich rtęci oraz omawia towarzyszące temu zjawisku skutki uboczne.