Ukształtowanie powierzchni obszaru miasta Krakowa

Abstrakt

Artykuł omawia zróżnicowanie rzeźby terenu Krakowa, która uwarunkowana jest położeniem miasta na pograniczu trzech dużych jednostek fizyczno-geograficznych: Wyżyny Małopolskiej, Kotliny Sandomierskiej i Pogórza Karpackiego. Jednostki te cechują się odmienną budową geologiczną, pochodzeniem i wiekiem form, a więc i typem rzeźby. Scharakteryzowano główne etapy rozwoju rzeźby od paleogenu aż do czasów współczesnych oraz omówiono główne formy rzeźby, ich wiek, genezę i budowę. Zwrócono uwagę na duże zróżnicowanie hipsometryczne, ukształtowanie powierzchni, a także znaczenie rzeźby terenu dla kształtowania warunków klimatycznych, stosunków wodnych, gleb i naturalnej szaty roślinnej. Podkreślono również znaczenie rzeźby terenu dla kierunków rozwoju miasta i jego współczesnej atrakcyjności turystycznej.